سلام خدمت تمامی دوستان عزیز و محترم.به درخواست یکی از دوستان میخواهم درمورد مطلبی بنویسم.ازتون خواهش میکنم تا آخر مطلب را بخوانید و نظر بگذارید..تا چند سال قبل دوست دختر و دوست پسری چیزی عجیب بود ولی الان متاسفانه باید بگم این موضوع چیزی کاملا عادی شده چرا که اکثر افراد بهش گرفتار هستند..اگر از یکی از کسانی که دوست دختر و دوست پسر داشته باشند بپرسی که انگیزه شما از برقاری دوستی با جنس مخالف چیه؟قطعا در جوابتان خواهند گفت که نیاز است.آدم به یک همدم و دوست برای درد و دل و ارائه محبت نیازمند است.شاید ازشنیدن چنین حرفی شگفت زده بشید..با این که کارشون بسیار غلط لست ولی حرفشان درست است.ریشه تمامی مشکلات به خانواده برمیگردد.چرا که خانواده ها بیش از آن که به محبت به فرزندان و توجه به احساسات و عواطف فرزندانشان توجه کنند به امکانات و تامین موارد مادی توجه دارند.امکانات جای خود ولی باید قبل از هرچیزی به روحیات و احساسات فرزندان توجه شود.چرا که اگر فرزندی در خانواده خود بویی از محبت و آرامش نیافت به ناچار به بیرون روی  می آورد و میخواهد کمبود محبت و آرامش خود را در افراد جامعه پیدا کند.به همین دلیل به دنبال برقرای ارتباط با دوست که اکثر جنس مخالف است میگردند..برقرای این روابط برای هر دو طرف آسیبهای زیادی دربر دارد که ما درحال حاضر از آنها خبر نداریم و در آینده میفهمیم و بسیار پشیمان خواهیم شد.اگر کمی به اطراف خود نگاه کنید میبینید که 90 درصد این روابط به اتفاقات ناخوشایند منجر شده..این قضیه خیلی سنگین و پرمحتوا است.من به همین اندازه بسنده میکنم..از تمامی بازدیدکنندگان عزیز درخواست میشود که نظر خود را در مورد دوست پسر و دختری ارائه دهند و بنویسند که آیه به این روابط موافق هستند یا نه؟اگر خاطره یاتجربه ای هم در این مورد دارند ذکر کنند.لطفا دوستان کم لطفی نکنید